Serinhisar – Leblebinin ve Dağların Işığı

“Serinhisar – Leblebi ve Dağların Işığı”

Süreler: 5:34 ve 3:04

Serinhisar İlçesine Genel Bakış

Serinhisar, Denizli’nin güneybatısında, Beşparmak Dağları eteklerinde yer alır ve “Leblebinin başkenti” olarak bilinir. Kavrulmuş nohutun onlarca çeşidi, ustaların elinde gece gündüz taze çıkar; sokaklara yayılan koku kenti tanımlar.

Kültür & Zanaat: Leblebinin yanı sıra Yatağan ustalarının demir işçiliği, ahşap işleri ve canlanan pazar kültürü dikkat çeker. Köylerde fırıncılık, bağ-bahçe işleri ve mevsimlik şenlikler yaşamın ritmini belirler.

Doğa & Coğrafya: Ovalar ile dağ yamaçlarının birleştiği konum sayesinde serin Kocapınar başta olmak üzere kaynak suları boldur. Yazın Kefe Yaylası gibi yüksek serinlik noktaları göçer-çoban kültürünün izlerini taşır.

Serinhisar’da Gezilecek Yerler

Leblebi Atölyeleri & Çarşılar: Aile işletmeleri kavurma ve çeşnilendirme aşamalarını gösterir; tadımlar yapılır.
Kocapınar: Köy kenarında buz gibi kaynak; piknik ve mola için doğal serinlik.
Karahöyük: Antik ve Bizans katmanlarının izlerini taşıyan yerleşim höyüğü.
Kefe Yaylası: Yaz aylarında serin yayla; yürüyüş ve manzara noktalarıyla öne çıkar.

Gizli Köşeler

Gece Leblebisi: Gece kavrulan leblebiden yükselen kıvılcım yağmuru – fotoğraf için eşsiz.
Eski Yatağan Ocakları: Ana caddeden içeride kalan küçük demircihaneler, kor halindeki örs sesleri.
Pınarcık Dere İçi: Serin ağaç altları, küçük tarlalar ve kuş sesleri.

Serinhisar Efsaneleri

İlk Leblebi Efsanesi: Yoksul bir çoban, ateşte nohutunu yakar; atmak yerine birini tadınca lezzeti keşfeder. Köylüler o günden sonra nohudu bilerek kavurur; Serinhisar’ın ünü böyle doğar. Hâlâ yeni mahsulden ilk taneyi ağza atarken dilek tutulur.

Kocapınar’ın Beyaz Geyiği: Her gece suya inen beyaz bir geyikten söz edilir. Onu görenin bir yıl bereket bulacağına inanılır. Kimileri, kaynağın koruyucu ruhunun bu kılığa büründüğünü söyler.

Karahöyük’ün Ateş Taşı: Toprağın altında saklı bir “ateş taşı” vardır; bulan kişi yokluk görmez. Bu yüzden çiftçiler sürümde çıkan küçük taşları bir kenara dizer, “doğru taş”ı bekler.

Serinhisar Söylenceleri

Yatağan’ın Şarkısı: Gece göğe savrulan kıvılcımlar arasında ince bir tını duyulur derler; sanki örs ve çekiç konuşur. Çıraklar, demirin sırrını duymak için usulca bir damla suyu kızgın yüzeye damlatır.

Kefe Yaylası’nın Sabahı: Şafakta çiğ’e yatan çoban, rüyasında atalarından cevap alır. Uyanınca çiy damlalarının çizdiği izlerde yolunu görür.

Kokunun Perdesi: Yalçın yazlarda leblebi dumanı kenti nazardan korur; koku perdesi kötülüğü dışarıda bırakır. Duman yükseliyorsa “şehir uyanıktır” denir.

Serinhisar’ın Mahalleleri

Aşağı: Merkeze yakın; pazarlar ve atölyeler.
Atatürk: Okullar, parklar ve dükkânlar.
Ayaz: Kırsal doku; tarlalar ve kaynaklar.
Cumhuriyet: Canlı merkez; modern çarşı.
Kabasakal: Tarım ağırlıklı köy yaşamı.
Karahöyük: Höyük çevresinde yerleşim ve gelenek.
Kocapınar: Serin su başı; meyve bahçeleri.
Orta: “Orta” aks; mahalle buluşmaları.
Pınarcık: Dere içi tarlalar; kuş sesleri.
Şair Eşref: Kültür izleriyle anılan merkez mahallesi.
Yatağan: Demircilik/usta ocaklarıyla ünlü.
Yenice: Bahçeli evler; tarla işi gündelik yaşam.
Yenihisar: Yeni yerleşim; modern sokaklar.