Oğuzeli – Kalelerin, bağların ve misafirperverliğin buluştuğu yer

“Oğuzeli – Kaleler, Üzüm Bağları ve Gelenekler”

Uzunluklar: 4:16 ve 4:43

Oğuzeli’ne Genel Bakış

Oğuzeli, Gaziantep’in güneydoğusunda, Mezopotamya’ya açılan düzlüklere komşu bir ilçedir. Ufuk geniş, gökyüzü açık, toprak verimlidir. Yamaçlarda kaleler ve höyükler yükselir; eteklerde üzüm bağları, nar ve Antep fıstığı bahçeleri uzanır.

İlçe, köklü gelenekleri ile canlı çarşı hayatını aynı potada eritiyor. Osmanlı döneminden kalma küçük camiler, kırsal mimarinin sıcaklığı ve köy şenliklerinin ritmi buraya özgü bir atmosfer yaratır. Tilbeşar (Tilbaşar) Kalesi gibi yapılar, tarihin koridorlarını bugüne taşır; Oğuzeli, hem keşif hem de “eve dönmüş gibi” hissettiren bir duraktır.

Gastronomi & Deneyimler

Oğuzeli mutfağı toprağın sesidir: nar ekşisi ile dengelenen lezzetler, taş fırından çıkan taze ekmek, baharatlı kebaplar ve yerel otlarla hazırlanan meze sofraları... Sonbaharda köy avlularında hasat kutlamaları, bağ bozumunda bağların kokusu hissedilir.

Sık Sorulan Sorular

Nasıl ulaşılır? Gaziantep merkezden araçla yaklaşık 25–30 dakikada ulaşılır.

En iyi zaman? İlkbahar ve sonbahar: hava ılıman, pazarlar canlı, bağ bozumu ve köy şenlikleri renkli.

Özel etkinlikler? Nar ve üzüm hasat şenlikleri, türkülü ve danslı köy buluşmaları.

Oğuzeli’den Efsaneler

Gizli tünel efsanesi: Bir kaleyi serin bir su kaynağına bağladığı söylenen tünelin girişi sadece aksakallılarca bilinirmiş. Fırtınalı gecelerde kayaların içinden ayak sesleri duyulduğu anlatılır.

Söylenceler

Ağlayan nar ağacı: Büyük kuraklıkta bir nar ağacının su dolu meyvelerle köyü susuzluktan kurtarması… O günden beri nar, bereket ve umudun simgesi sayılır.

Gizli Hazineler

• Kervan izleri: Tozlu patikalarda Aleppo yolunun sessiz tanıkları.
• Gizli pınarlar: Bağlar arasında serin su başları; yazın nefes arası.
• Köy zanaatları: Bakır, ahşap, dokuma — el emeğinin yaşayan sahnesi.

Oğuzeli’nin Tüm Mahalleleri

• Acer: Yumuşak tepeler, açık ufuk.
• Akçamezra: Eski köy çekirdeği, küçük meydan.
• Altınyurt: Bağ dokusu, altın sonbahar.
• Ambarcık: Tahıl ambarları, sakin tarlalar.
• Arslanlı: Çeşme etrafında toplanan evler.
• Asmacık: Asma gölgeleri, kekik kokusu.
• Aşağı Güneyse: Yamaçta günbatımı manzarası.
• Aşağı Yeniyapan: Meyve bahçeleri, ilkbahar çiçeği.
• Aydınkaya: 750 m rakım, ferah rüzgâr.
• Belören: Eski evler, küçük tarih izleri.
• Beşdeli: Zengin halk müziği geleneği.
• Bulduk: Verimli toprak, tahıl ve sebze.
• Büyükkaracaviran: Canlı pazar, kırsal merkez.
• Cumhuriyet: Merkeze yakın, gündelik tempo.
• Çatalçam: Çam kokusu, serin yazlar.
• Çatalsu: Dere kenarı, yeşil vadi.
• Çavuşbaşı: Tarla yolları, uzak ufuk.
• Çaybaşı: Su sesi, gölge dinlenme.
• Çaybaşı OSB: Sanayi adası, ulaşım kolay.
• Çaybeyi: Dem kokusu, misafir sofraları.
• Demirkonak: Taş mimari, sade siluet.
• Dero Küçükkaracaviran: Sessiz ve mütevazı.
• Devehüyüğü: Kervan izleri, höyük tepesi.
• Dibecik: Çok kültürlü köy dokusu.
• Dikmetaş: Kayalık yamaç, sert çizgiler.
• Direkli: Silueti belirleyen dik sütun.
• Doğanpınar: Serin kaynak, yaz durağı.
• Dokuzyol: Yollara açılan kavşak köy.
• Duruköy: Geçişsiz, köklü sakinlik.
• Dutluca: Dut ağaçları, gölgeli avlular.
• Ekinveren: Başak sarısı yaz akşamı.
• Ermiş: El emeği, maharetli atölye.
• Fatih: İlçe içi en canlı merkez.
• Gebe: Yeşeren tarla, bereket ismi.
• Gedik: Rüzgârlı boğaz, yalın doğa.
• Güllük: Gül kokusu, bahar seremonisi.
• Gündoğan: Şafak ışıltısı, erken güneş.
• Gürsu: Akarsu sesi, bereketli hat.
• Güveçli: Toprak tencere, tandır lezzeti.
• Güzelce: Bakımlı bahçe, düzenli sokak.
• Hacar: Su kimliği, aynalı yüzey.
• Hatunlu: Zarif isim, eski bir hikâye.
• Hötoğlu: Büyük aileler, komşuluk bağı.
• Hürriyet: Adı gibi canlı ve özgür.
• İkizkuyu: Çift kuyu, çift bereket.
• İnceyol: İnce patika, kıvrımlı yol.
• İnkılap: Modern dokunuş, yeni ritim.
• İnönü: Dayanıklı, merkezle iç içe.
• Kabacaağaç: Yaşlı gölge, masalsı ağaç.
• Karaburun: Koyu yamaç, gizemli hat.
• Karadibek: Siyah meşe, güçlü gövde.
• Karaman: Sağlam duruş, köy omurgası.
• Karataş: Siyah taş, sert zemin.
• Kaşyolu: Çakıllı yol, yürüyüş sesi.
• Kavunluk: Yaz kokusu, tatlı serinlik.
• Kayacık: Küçük kaya, sağlam siper.
• Kayalıpınar: Taş pınar, berrak su.
• Keçikuyusu: Keçi yolu, eski kuyu.
• Keçili: Sürülü yamaç, köy sessizliği.
• Kersentaş: İşaret taşı, eski hatıra.
• Kılavuz: Yol gösteren, açık düzlük.
• Koçaklar: Sıkı bağlar, küçük nüfus.
• Kovanlı: Kovan uğultusu, bal rayihası.
• Körkün: Eski ticaret durağı, kavşak.
• Kurtuluş: Umut adı, diri mahalle.
• Kuruçay: Yazın kuruyan dere yatağı.
• Mimar Sinan: Ustalık esini, düzenli sokak.
• Oğuzlar: İlçe adıyla özdeş kalp.
• Sazgın: Ot kokusu, rüzgâr izi.
• Sergili: Derli toplu, parlayan yüz.
• Sevindi: Sevinçli karşılama, açık kapı.
• Subaşı: Su başı, yayvan gölgeler.
• Sütlüce: Süt taze, yumuşak iklim.
• Şahinbey: Canlı aks, pazara yakın.
• Şıh Küçükkaracaviran: Sakin, manevî izler.
• Taşçanak: Taş kap, el işi ritmi.
• Taşlı: Taşlık zemin, sağlam adım.
• Taşyazı: Rüzgâr yazısı, açık düzlük.
• Tınazdere: Eski adıyla anılan dere hattı.
• Tüzel: Dinamik damar, genç nüans.
• Uğurova: Uğurlu ova, sıcak esinti.
• Ulaşlı: Ulaşımı kolay, açık yol.
• Üçdamlar: Üç çıkıntı, belirgin siluet.
• Üçkubbe: Üç kubbe, simgesel çizgi.
• Yakacık: Sıcak yamaç, güneşli hat.
• Yalnızbağ: Yalnız bir bağ, dinginlik.
• Yazılı: Yazıt çağrışımı, tarih izi.
• Yeni Cumhuriyet: Yeni umut, düzenli ızgara.
• Yeniköy: Yenilenme, taze başlangıç.
• Yeşildere: Yeşil dere yatağı, serin hat.
• Yeşiltepe: Yeşil tepe, seyir noktası.
• Yukarıgüneyse: Yüksekte, geniş panorama.